మూర్ఖత్వం....

ఎండిన ఆ చెట్టు మీద
చిట్ట చివరి కొమ్మ మీద
పిట్టవకటి కూర్చున్నది
రిక్కి రిక్కి చూస్తున్నది
ఎటుచూసినా ఏమున్నది
నరకబడిన ఆ అడవి తప్ప
తనవారు ఎవరు లేరు
తోటి వారు కానరారు
ఎటుపోతిరో ఏమైతిరో
తెలియని అయోమయం
ఆహారం కోసమని
అడివంతా తిరిగి తిరిగి
అలసటతో వచ్చేనేమో
ఆకలితో దాహముతో
అలమటించి పోతూ
ఆ పక్షి మాత్రం అనుకొన్నది
ఈ మనుషులకు బుద్దిలేదు
జ్ఞానమింత కూడ లేదు
కొత్త చెట్టు పెంచ కుండ
వున్నా చెట్లు నరుకుతారు
మూర్ఖులు కారె వారు ?
చెప్పేందుకు ఎవరు లేరా?
ఏం మనుషులో పాపం
ఎలా బతుకుతారో ...
అనుకుంటూ శోష తప్పి
అంతలోనే తనువు వీడె
ఈముప్పు
ఒక్క తనకె కాదు
నీకు కూడ నాకు కూడ .
ప్రకృతిని చిద్రం చేయకు
శాప గ్రస్త మవ్వబోకు
ప్రణమిల్లు పూజించు
ఆమె వడిలో పుట్టి నీవు
ఆమె గొంతు కోయబోకు
నిన్ను నీవు నరుక్కోకు

పచ్చని చెట్లన్నీ పోయే
చెరువులన్నీ ఎండి పోయే
నీరు దొరక కష్టమాయే
ఎండలేమో మండిపోయే
చెట్లనన్ని నరుకుతుంటే
పచ్చ దనం పారిపోయే
చెట్లను నరికిన మనుషులు
కొత్త మొక్కనాట రాయె
చెట్లనేమో పెన్చరాయె
కాన్కిరీటు భవనాలకు
కొండలేమో కరిగిపోయే
కాక కూడ పెరిగిపోయే.
జంతు జాల మేటు పోవాలె
బతుకు లెటుల గడపాలే రచన : నూతక్కిరాఘవేంద్ర రావు తేది : 25/12/2008