దృశ్య గీతం....మంచు దుప్పటి

అది ఒక

మహాద్భుత దృశ్య కావ్యం
నేత్ర పర్వ సుధా గానం
గాత్రోద్భవ వర్ణ శోభితం
వర్ననాతీత మనోజ్ఞ చిత్ర రాజం
మేఘావ్రుత ఆకాశం
ఆకాశ చుంబిత పర్వత శ్రేణి
తెల్లని దూది పింజల్లా తేలియాడే
మేఘమాలికలు
మేఘమాలికల నీలి నీడలు

ప్రక్రుతి పురుషుని ప్రగాఢ పరిష్వంగ
సుఖంలో తేలియాడుతూ
అర్థ నిమీలిత నేత్రాలతో
పరవశిస్తూ ఆ నగ కన్నిక

మై మరచిన తన్మయతలో
తనువునే మరచిన యా
వన్నెలాడి
పరవశంతో
పల్లవిస్తూ
మేను మరచి
నగ్నంగా!!!
ఆ నగ్నత పై.....
ఆప్యాయంగా
వుదయ భానుడు వెదజల్లిన
వర్ణ రాజితం.
ఆ అత్యద్భుత సౌందర్యం
వీక్షించలేక
సిగ్గిలి
హిమవంతుడు కప్పిన
తెల్లని ఆ మంచు చీరె యా
వంపుల సొంపులు దాచ లేక
పడుతున్న తొట్రుపాటు
అదే అదనుగా శ్వేత మేఘాల
చిలిపి స్పర్శ తో
ముకిళిత అయి
ఆ పర్వత కన్నియ...
ఆహో!! అది
మహాద్భుత
మనో జనిత
భావ దృశ్యం
(ఎన్నెన్ని వగలు పోతున్నావే వయ్యారి)
అని వో కవి వ్రాసినట్లు
వీక్షించి తరించి గానం చేసే భావోద్భవ

దృశ్య గీతం

రచన : నూతక్కిరాఘవేంద్ర రావు
తేది : 25/12/2008